eh kaya naman pala

so there's a two-part report sa tv patrol world on how much in demand philippine teachers are and will be in the U.S.

i really, really hope there would be a disclaimer of sorts, or that the treatment of the report would not make laymen think off-we-go-to-the-U.S.-with-no-glitches! oo, possibilities ng trabaho, madami, pero yung process noon sa kabuuan aba eh hindi basta parang kumakain ka lang ng nilagang mani. if the apparent majority impression on the report would be otherwise, isang madugong serye ng paliwanagan back and forth yan sa part namin. tapos pag hindi nagustuhan ang sagot, pintas na naman sa U.S. embassy. ano ba.

it's easy to explain sa isang taong bukas ang isip. pero pag tulad ng mga impaktong impertinente na pag di mo naibigay yung gusto nilang marinig na sagot, wala na, wala ka ng panalo sa ganon. yung writer i was talking about before this post...arogante tlaga. parang kami pa daw ang hindi nakakaalam ng mga policies namin. nag-job fair daw kami tapos ngayon hindi namin alam ang sinasabi nya? job fair? eh sira ang tuktok tlaga. ayaw makinig sa paliwanag namin, gusto trabaho sa amerika. at ayaw pa ng visa application procedures, yung tungkol daw sa pagti-teacher ang gusto nya (na bakit daw ba hindi namin maintindihan). engot tlaga, paano kaya sya sa tingin nya papasok ng amerika kung walang visa? (and oh, a visa is not a guarantee of entry to the U.S., it's what you use to APPLY FOR ENTRY to the U.S...hahaha, sige, lecture!)

if only for the imminent change in the monotony of the workload, baka pede pa. however, hindi challenge yung nagpapaliwanag ka sa mga taong sila na nga ang may kailangan sa iyo, ayaw naman makinig, kasi ang gusto nilang sabihin mo, yung gusto nilang mangyari. katarantaduhan to the highest degree naman yan.

matutulog na lang ,galit pa ako. haha.